Namaszczenie chorych
"Namaszczenie chorych, jak mówi sama nazwa, jest dla umocnienia ducha i ciała tych, którzy jeszcze żyją, chociaż ze względu na chorobę czy podeszły wiek poważnie niedomagają bądź wręcz znajdują się w niebezpieczeństwie śmierci.
Sakrament ten można także przyjąć kolejny raz, jeśli chory po wyzdrowieniu ponownie ciężko zachoruje lub w czasie trwania tej samej choroby niebezpieczeństwo stanie się poważniejsze.
Zaleca się także przyjęcie sakramentu namaszczenia chorych przed trudną operacją.
Jak widzimy, namaszczenie chorych niekoniecznie musi być „ostatnim namaszczeniem", jak to kiedyś przyjęło się mówić. Dzisiaj na szczęście tego terminu już się nie używa.
Jeśli nastąpił zgon, nie udziela się sakramentu namaszczenia chorych. Jednak w przypadku zgłoszonej już śmierci zaleca się, aby kapłan poszedł pomodlić się przy zmarłym razem z bliskimi zmarłego. Gdy natomiast zachodzi wątpliwość co do śmierci wiernego, udziela się namaszczenia warunkowo, dodając do formuły sakramentalnej słowa: „Jeśli żyjesz". Są to jednak zawsze sytuacje wyjątkowe, np. podczas wypadku, kiedy jeszcze lekarz nie stwierdził zgonu.
Sakramentu namaszczenia udziela się chorym, którzy przynajmniej pośrednio o ten sakrament prosili.
Niestety, nie można go udzielać tym chorym, którzy uparcie trwają w jawnym grzechu ciężkim.
Namaszczenia chorych udziela się również dzieciom znajdującym się w niebezpieczeństwie śmierci, o ile doszły już do używania rozumu, choćby jeszcze nie przystąpiły do pierwszej spowiedzi ani nie przyjęły Pierwszej Komunii Świętej.
W przypadku niebezpieczeństwa śmierci udziela się nie tylko sakramentu namaszczenia chorych, ale także Wiatyku jako pokarmu na drogę do życia wiecznego.
Pamiętajmy też, że skutkiem specjalnej łaski sakramentu namaszczenia chorych jest nie tylko umocnienie ducha i ciała, ale także przebaczenie grzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament pokuty". (cyt. ks. Jan Glapiak, doktor prawa kanonicznego)
Co przygotować?
Przed wizytą księdza przychodzącego z posługą sakramentu namaszczenia chorych trzeba przygotować:
- stolik z krzyżem,
- zapaloną świecę,
- wodę święconą,
- kropidło,
- ręczniczek
- szklanka z wodą.
Najważniejsze jest jednak, aby domownicy i osoby towarzyszące przygotowały się duchowo i modliły się wraz z księdzem w intencji chorego.